Pełne imiona: William Michael
Nazwisko: Mitterrand
Wiek: 32 lata (urodzony 29 września 1978r.)
Dom w Hogwarcie: Slytherin
Krew (czysta/pół na pół/mugolska): czysta od ponad stu lat, wcześniejszych czasów lepiej nie wspominać
Status (zwykły czarodziej/śmierciożerca/członek Zakonu Feniksa): TAJNE!
Miejsce urodzenia (państwo, miasto): Wielka Brytania, Manchester
Miejsce zamieszkania (państwo, miasto, ulica, numer domu): jego jedynym miejscem zamieszkania jest Hogwart i czasem Ministerstwo Magii
Rodzina: Większość nie żyje. Warto jednak w pewnym stopniu ich opisać.
Katharine – matka, zmarła mając czterdzieści siedem lat, osierocając czwórkę synów, w tym szesnastoletniego Williama. Zginęła jeszcze przed wielkimi bitwami o Hogwart i to tylko dlatego, że nie udało jej się wykonać zadania. Była kobieta niesamowicie piękną (już wiemy, po kim chłopak odziedziczył urodę!), zapracowaną i często zadumaną.
Johnatan – najstarszy brat, opuścił rodzinę, skończywszy szkołę. Co z nim się teraz dzieje? William sam nie wie. Może jeszcze żyje? Z tego, co mężczyzna wie, chłopak interesował się wyrobem magicznych przedmiotów, jednak zawsze był jakiś nie ten tego i nasz Mitterrand podejrzewa, że jednak nie udało mu się przeżyć.
Maksymilian – wysoki, dobrze zbudowany ojciec Willa. Oczywiście żyje. I to on opiekował się synem, który jako jedyny został z rodzicami. Jednak po kilkunastu latach samotnego życia wylądował w świętym Mungu na oddziale dla psychicznie chorych. Załamał się, człowiek, a oni wzięli go za samobójcę. Biedak. Zaznaczyć trzeba, że Will charakter w większej mierze odziedziczył po nim. Czasem nawet odwiedza go w szpitalu. Albo pisze listy. Rzadko, ale jednak. Taki typ.
Marina – drugie w kolejności dziecko państwa Mitterrand. Niestety zabrała je śmierć, kiedy dziewczynka miała niecałe pięć lat. Podobno, według legendy, słuchać rozdzierający płacz dziecka w dawnym domu Willa.
Gregorios – dwa lata młodszy od Jace, jego imię wywodzi się z greki i oznacza „czujny”. Najpilniejszy uczeń, zakończył szkołę z najlepszymi wynikami (czyt. większość to Z i PO, co w jego rodzinie było szczytem możliwości) i zawsze był chętny do pomocy. Krytykowany przez ojca, który narzekał, że zajmuje się nie tym, co trzeba.
Evan – jedynie dwa lata starszy od Willa. Zaginął. Nawet dość niedawno, bo pięć lat temu. Ćpał, co wiedział niemal każdy, a pan Maxymilian wcale się do syna nie przyznał. Skaza rodu o herbie starym jak świat. Skąd on w ogóle wziął coś tak mugolskiego jak prochy?! Podobno, jak twierdzą niektórzy, widzieli go dwa miesiące temu w Londynie. Czyżby przeżył?
Nauczany przedmiot:Rzecz jasna jak słońce – OPCM. Ją zna najlepiej.
Doświadczenie w zawodzie:No, uczy w Hogwarcie dziesięć lat i żadnych skarg nie było… Chyba.
Wygląd zewnętrzny:Czy naprawdę trzeba wam opisywać tego cudownego, przystojnego, młodego duchem mężczyznę? No dobrze, jeśli chcecie…
Wieczny nieład na głowie to charakterystyczna część codziennego wyglądu profesora Mitterranda. Można uznać, że wcale się tym nie wyróżnia i jest pospolity, ale spójrzcie tylko na te błękitne oczy, okalane grubymi, ciemnymi rzęsami. Will ma wzrok niesamowicie wyrazisty, często jednak nieobecny. Kiedy ma doła (tak, tak, jemu też się zdarza!) z jasnych tęczówek nic nie da się wyczytać.
Mięśnie? Ma ich naprawdę dużo, a wcale nie jest napakowany. Muszę wspominać, że jest ideałem kobiety? Tylko proszę, nie bijcie się o niego! Nie lubi tego!
Cera delikatna jak pupa niemowlęcia? Niemożliwe. Ciało mężczyzny poorane jest bliznami, a i twarz nie należy do tych bez skazy. Jednak każda kobieta (a może nie tylko?), kiedy tylko na niego spojrzy – zakochuje się.
Widzieliście kiedyś, by profesor chodził cały dzień w jednym ubraniu? Jasne, że nie! Mężczyzna korzysta z każdej okazji, aby zniknąć w gabinecie i, tak, jest tak, jak myślicie, przebrać się. Jeżeli nie zmieni ubrania przynajmniej trzy razy dziennie – chodzi struty, przybity, zdołowany i odsuwa się od wszystkich na kilometr. Jeśli dobrze liczyłem, mężczyzna pobił swój ostatni rekord, przebierając się dwadzieścia trzy razy.
Buty, buty, buty… cała szafa jest w pantoflach, sandałach, klapkach, kapciach, tenisówkach, trampkach, adidasach… glanach, kozakach, gumowcach… coś pominąłem?
Jeśli chodzi o ubrania… trzy szafy w jego sypialni zagracone są właśnie wszelakimi ciuchami, wśród nich można znaleźć kilkanaście garniturów, co najmniej dwadzieścia par jeansów, o jakieś trzynaście sztuk więcej podkoszulków, drugie tyle bluz, koszul, marynarek, swetrów i wiele, wiele innych.
Bielizny ma całą komodę. Zmieniać musi dość często… nie ważne, z jakiego powodu. Jest czyściochem.
Charakter:Nie rozumiecie, że on jest tak skomplikowany, że ciężko go rozszyfrować? Jeśli jednak chcecie, możecie próbować. Nikt nie broni.
Mężczyzna, jak mężczyzna. Silny, odważny, nadpobudliwy… czasami.
Siła? Taaa, czasami coś pomoże przenieść, ale to jego jedyny przejaw potęgi.
Odważny? Jak mu się zachce i musi się wykazać jako nauczyciel, by go nie zwolnili…
Nadpobudliwy? Skądże! Ciągle chodzi zadumany, jest na tyle opanowany, że nigdy nie daje się wyprowadzić z równowagi, szlabany rozdaje na prawo i lewo, a i nigdy nie daje się zastraszyć. Cóż, Mozę to jednak jakiś przejaw tej Gryfońskiej odwagi…?
Kojarzycie Severusa Snape’a? To patrzcie, jacy podobni! (Nie licząc tragicznej historii Willa, po której nie mógł spać i ryczał po nocach – tak, chyba tylko w waszych snach.) Nie przesadzajmy jednak, bo profesor Mitterrand niesamowicie dba o swój wygląd, a gdy choćby jeden włos zacznie się przetłuszczać – idzie wziąć prysznic.
Pedant jakich mało. Ale rzadko. Tak, wiem, dziwne. Wiecie, że słyszę to co krok? Chociaż teraz przestańcie!
Cichy. Aż nazbyt. Nawet na lekcjach, więc uczniowie… nudzą się. Ale on im to robi na złość. Wiecie, w większości zawodów potrzebna jest ocena z jego przedmiotu, a on uwielbia dręczyć młodocianych chuliganów. Czasem jednak ma przebłyski dobroduszności i pomysłowości, więc jego lekcje są… genialne!
Wiecie, że mężczyzna przypomina wampira? Nawet wykupił makijażystę, aby mógł straszyć pierwszoroczniaków.
Jest ponętny, jak i jego zabójczo męski głos z chrypką! Dziewczyny, pamiętajcie, jest nie do zdobycia!
Reszty dowiecie się z czasem.
Historia:I powtórzymy rodzinkę.
I oto nadszedł ten dzień, kiedy Katharine i Maxymilian wzięli ślub. Z czasem urodziło im się pierwsze dziecko. Kath miała dwadzieścia cztery lat, a ze swoim dwudziestosześcioletnim mężem byli dopiero cztery lata po ślubie. Marina, która niestety umarła, urodziła się rok po Jace’u. Następnego lata na świat przyszedł Gregorios. I tu była przerwa, by zarówno Kath jak i max mogli ogarnąć całą rodzinkę. Nie trudno było ich wyżywić, skoro oboje rodziców było wysoko postawionymi czarodziejami. Pani Mitterrand po rodzinie odziedziczyła spadek (jak mąż) i pracowała jako dziennikarka dla specjalnej, tajnej gazety, która nie wychodziła poza Ministerstwo. Pan Mitterrand pracował zarówno w księgarni (spadek rodzinny) jak i w Ministerstwie Magii. Jednak jego praca nie była siedząca, toteż więcej czasu spędzał wśród książek.
Po trzech latach bezdzietności, Kath wreszcie urodziła kolejne dziecko. Oczekiwała córki, dla równowagi, ale okazało się, że wydała syna, Evana. Za dwa lata, jesienią, urodził się kolejny syn – tak, Will. Rodzice byli szczęśliwy, ale Marina już nie. Nie miała z kim się bawić…
Nikt nie spodziewał się, że zimą, tuż przed gwiazdką, jedno z ich dzieci odejdzie…
Matka płakała długo. Ojciec – panował nad sytuacją. Tak, jak teraz Will.
Wkrótce każde z dzieci odchodziło. Na różne sposoby. Jace odszedł po prostu, Evan i Gregorias zaginęli. Will tylko został. Razem z rodzicami. Chciał prawdziwej rodziny, ale… matka zginęła. W pracy. Ojciec już nie wytrzymał. Załamał się. Już nie było tego starego pana Mitterranda. Teraz był wrak człowieka.
Kiedy mężczyzna wylądował w Mungu, Will przejął piecze nad księgarnią. Czasem tam zagląda, wakacjami lubi tam pomieszkiwać (na piętrze na gustownie urządzony dom), ale nie na długo. MUSI być w Hogwarcie.
Ciekawostki:- kto powiedział, że imiona są chlubą, musiał być pijany; nasz William nie cierpi (ba! nienawidzi!) swojego drugiego, nadanego przez matkę, imienia (chyba była na haju, że okaleczyła go w tak bolesny sposób)
- kompletnie nie wie, co z jego rodziną; no, jeśli nie liczyć ojca w „psychiatryku” i siostry, leżącej gdzieś w grobie i matki, dzielącej los córki; prawdę mówiąc, on nawet swojej rodziny nie pamięta!
- zafascynowany
- pisze, o ludzie, pamiętnik!; szybko, do jego gabinetu na poszukiwania!; niestety, mężczyzna swój „notes” ma zawsze przy sobie
- nienawidzi wręcz mówić; chociaż musi…
- nigdy nie był w związku i raczej nie spieszno mu…
Katherine i Maxymilian Mitterrand
.