Hope Creeins

Pełne imiona: Hope Nanette
Nazwisko: Creeins
Wiek: Sto dwadzieścia jeden lat, przemieniona w wieku dziewiętnastu, obecnie udająca szesnastolatkę.
Klasa: VI
Preferowany dom: Hufflepuff
Krew (czysta/pół na pół/mugolska): pół na pół
Miejsce urodzenia (państwo, miasto): Szkocja, Edynburg
Miejsce zamieszkania (państwo, miasto, ulica, numer domu): Anglia, Liverpool, Green Street 13.

Rodzina: Matka miała na imię Laura, ojciec - Christopher. Gdy dowiedział się, że jego żona jest czarownicą zostawił ją samą z kilkumiesięcznym dzieckiem. Hope nigdy się z nim nie spotkała.

Wygląd zewnętrzny: Długie, kręcone, blond włosy opadają leniwie na plecy i ramiona dziewczyny, okalając pociągłą twarzyczkę. Jej cera jest niezdrowo blada, wręcz alabastrowa, na pierwszy rzut oka niezwykle delikatna. Ciało Hope wydaje się być nieco chłodniejsze niż innych ludzi, jednakże jest to nieznaczna, aczkolwiek wyczuwalna różnica, szczególnie w upalne dni. Nosek ma zgrabny, odrobinę zadarty, usta zaś pełne o naturalnej, liliowej barwie - jakby była wiecznie zziębnięta. Obserwuje świat spod długich, zalotnie podkręconych rzęs, które są ozdobą dużych, ciemnobrązowych ocząt. Figura panny Creeins jest odpowiednia, w miarę zgrabna - jak na przeciętną, nastoletnią dziewczynę przystało. Nie posiada ona jednak niewyobrażalnych rozmiarów biustu, ale nad tym niech ubolewają zainteresowani nią faceci.
Nie zwraca szczególnej uwagi na ubiór, toteż jest on urozmaicony - potrafi założyć zwiewną sukieneczkę oraz najnowsze, błyszczące buciki będące akurat na czołowym miejscu list sporządzanych dla mugolskich gazet o modzie, zarówno jak i staroświecką, czarodziejską szatę.

Charakter: Opisując go jednym słowem możemy rzec: neutralny. Nie stara się żyć wedle ustanowionych zasad, nie jest też specjalnie chętna do nagminnego ich łamania. Straszliwie irytują ją osoby płochliwe, bojaźliwe, ale również i te nazbyt odważne, przechwalające się wciąż licznymi wywinięciami z ramion śmierci. Na arogancję odpowiada arogancją, na sarkazm sarkazmem. Często pokusi się o ironiczny, przesiąknięty jadem komentarz, szczególnie skierowany do nieznajomych, do których nigdy nie jest pozytywnie, przyjaźnie nastawiona. Starannie dobiera sobie towarzystwo - twierdzi bowiem, że tylko nieliczni zasługują na jej uwagę. Bywa nieco wyniosła, oczekuje szacunku od innych, nawet jeśli sama danemu osobnikowi go nie okaże. Próbuje zawsze znaleźć najlepsze rozwiązanie każdej sytuacji - długie lata życia spędzone wśród ludzi nauczyły ją spokoju, bezwzględnego panowania nad swoimi emocjami, toteż gdy wszyscy wokół wpadają w panikę, ona stara się zachować trzeźwość umysłu. Nie toleruje skrajnego idiotyzmu, choć za przemądrzałymi wszechwiedzącymi także nie przepada. Chłopaków trzyma na dystans - uważa, że żaden z nich nie jest na tyle dojrzały emocjonalnie, by mógł sprostać jej oczekiwaniom. Jako zwyczajnych towarzyszy natomiast uznała ich za dużo bardziej odpowiednich niż dziewczyny, w związku z czym znacznie więcej czasu spędza z przedstawicielami płci przeciwnej. Rzadko przeprasza, a jeszcze rzadziej puszcza w niepamięć głupie wyskoki znajomych, które wpływają negatywnie na jej reputację. Bardzo trudno jest jej przebaczyć winy komukolwiek, więc najlepszym sposobem jest po prostu nie narażać się na jej gniew, szczególnie, że w skrajnych przypadkach zdarza jej się być agresywną. Większość wolnego czasu spędza na leniuchowaniu we własnym łóżku, bądź samotnych, nocnych spacerach po miejskich uliczkach, zamku, czy jego ogrodach. Orientuje się znakomicie zarówno w świecie mugoli, co czarodziejów. Nie mniej, nie więcej dlatego, że w obydwu spędzała sporo czasu, obserwując jak żyją, zachowują się tamtejsze stworzenia ludzkie.
Na naukę w Hogwarcie (po raz drugi zresztą) zdecydowała się dopiero niedawno i jest ze swojego wyboru jak najbardziej zadowolona.

Historia: Na świat przyszła w Szkocji, około sto dwadzieścia jeden lat temu - tak przynajmniej przypuszcza, sporo czasu już minęło i podobne daty odeszły w zapomnienie. Nie znała swojego ojca, drań zostawił swą żonę z kilkumiesięcznym dzieckiem, wychowywała ją sama matka. Nigdy nie wyszła ponownie za mąż, w zasadzie nie miała ku temu sposobności - załamała się po tym, jak jej ukochana córka zniknęła i kilka lat później zmarła z rozpaczy, smutku i żalu. Można powiedzieć, że uschła z tęsknoty. Ale przecież Hope musiała zniknąć, nie wybaczyłaby sobie napaści na swą ukochaną rodzicielkę, wybrała więc dla niej gorsze rozwiązanie, kierowana przez samolubność, egoizm. Wiele czasu minęło, nim dziewczę nauczyło się nad sobą panować. Nad sobą, znaczy nad przemianami, które wcześniej uderzały gdy tylko ujrzała krew, no i częściowo nad głodem, potrafi go nieco przyhamować. Mimo, iż wcześniej przysięgła sobie, że nie będzie walczyć ze swoją naturą, doszło do takiej walki. Przestała kąsać ludzi, chyba, że w skrajnych przypadkach, żywiła się jedynie zwierzętami i bądź co bądź, wyszło jej to na zdrowie. Zaczęła wieść normalne życie bez obaw, że gdy zgłodnieje rzuci się na jakiegoś człowieka. Podobało jej się to. Kilkanaście lat temu na jej drodze stanął inny wampir, było to jej pierwsze spotkanie z przedstawicielem tej rasy, poza jej stwórcą. Jakoś wyszło (jak to u kobiet zwykle bywa), że zaprzyjaźniły się dość szybko, wkrótce zamieszkując w jednym domu; pozorując rodzinę. Dzięki temu Hope mogła znów wybrać się do Hogwartu i dokończyć naukę, nie martwiąc się, że zostanie potraktowana jako sierota - zagadka. Zagadka, bo przecież nikt nie mógłby się dowiedzieć, że jej rodzice zginęli kilkadziesiąt lat temu.

Ciekawostki:
- możemy u niej zaobserwować pewne zamiłowanie do alkoholu,
- praktycznie nie rozstaje się ze srebrnym medalionem, w środku którego znajduje się portret jej matki - przepiękna fotografia pochodząca z końca XIX wieku, rzadko go też otwiera w obawie, że mogłaby uszkodzić ową cenną pamiątkę.

Posiadane zwierzę: Brak. Zwierzęta generalnie nie lubią przebywać w jej towarzystwie.

Laura i Christopher Creeins.

Akcept.